مهپاش (Water Miدتکتورها (حسگرها) یکی از اجزای اصلی سیستمهای اعلام حریق هستند که وظیفه شناسایی وجود آتش، دود، حرارت یا گازهای خاص را دارند. این حسگرها اطلاعات را به سیستمهای کنترل ارسال میکنند و در نهایت باعث فعال شدن آژیرها و سایر تجهیزات ایمنی میشوند.
۱. دتکتورهای دود (Smoke Detectors):
• تعریف: دتکتورهای دود برای شناسایی دود ناشی از آتش طراحی شدهاند. آنها به سرعت دود را تشخیص میدهند و سیگنال هشدار دهندهای ارسال میکنند.
• انواع دتکتورهای دود:
1. دتکتورهای یونیزه (Ionization Smoke Detectors):
• نحوه کارکرد: این دتکتورها با استفاده از جریان یونها در یک اتاق کوچک کار میکنند. هنگامی که دود وارد اتاق میشود، جریان یونها مختل میشود و این تغییر باعث فعال شدن دتکتور میشود.
• مزایا: حساسیت بالا به دودهای رقیق، مناسب برای تشخیص آتشهای سریع.
• معایب: کمتر حساس به دودهایی که از آتشهای آرامتر (مانند آتشهای چوبی یا مبلمان) میآید.
2. دتکتورهای نوری (Photoelectric Smoke Detectors):
• نحوه کارکرد: این دتکتورها از یک پرتو نور استفاده میکنند که از یک لامپ به یک سنسور تابیده میشود. وقتی دود وارد دستگاه میشود، نور را پراکنده میکند و این باعث فعال شدن دتکتور میشود.
• مزایا: حساسیت بالا به دودهایی که از آتشهای کندتر و آرامتر میآید.
• معایب: حساسیت کمتری به آتشهای سریع و با شعله زیاد.
3. دتکتورهای ترکیبی (Dual-Sensor Smoke Detectors):
• نحوه کارکرد: این دتکتورها از ترکیب دتکتورهای یونیزه و نوری استفاده میکنند، بنابراین نسبت به انواع مختلف آتشها حساستر هستند.
• مزایا: حساسیت بالا به انواع مختلف دود.
• معایب: ممکن است هزینه بالاتری داشته باشد.
۲. دتکتورهای حرارتی (Heat Detectors):
• تعریف: دتکتورهای حرارتی برای شناسایی افزایش دما و حرارت ناشی از آتش طراحی شدهاند. این دتکتورها میتوانند تغییرات ناگهانی دما را تشخیص دهند.
• انواع دتکتورهای حرارتی:
1. دتکتورهای حرارتی ثابت (Fixed Temperature Heat Detectors):
• نحوه کارکرد: این دتکتورها زمانی فعال میشوند که دما از حد خاصی فراتر رود. معمولاً این دما بین ۵۰ تا ۷۵ درجه سانتیگراد است.
• مزایا: مناسب برای فضاهایی که امکان انتشار دود زیاد نیست.
• معایب: ممکن است خیلی سریع به آتش پاسخ ندهند.
2. دتکتورهای حرارتی افزایشی (Rate-of-Rise Heat Detectors):
• نحوه کارکرد: این دتکتورها زمانی فعال میشوند که نرخ افزایش دما از حد مشخصی فراتر رود، به عبارت دیگر، زمانی که سرعت گرم شدن محیط بسیار سریع باشد.
• مزایا: حساسیت بالا به آتشهای سریع و شعلهور.
• معایب: ممکن است در مکانهایی که دما به طور طبیعی بالا میرود، حساسیت کاذب ایجاد کند.
۳. دتکتورهای ترکیبی دود و حرارت (Combination Smoke and Heat Detectors):
• تعریف: این دتکتورها از ترکیب دو نوع دتکتور دود و دتکتور حرارتی استفاده میکنند تا به طور همزمان دود و حرارت را شناسایی کنند.
• مزایا: این دتکتورها نسبت به سیستمهای تکحسگر دقیقتر و کاربردیتر هستند
• معایب: هزینه بیشتر و پیچیدگی نصب.
۴. دتکتورهای گازی (Gas Detectors):
• تعریف: دتکتورهای گازی به شناسایی گازهای خاصی که به علت آتش تولید میشوند، میپردازند. این سیستمها معمولاً برای شناسایی گازهای CO (منوکسید کربن)، CO2 (دیاکسید کربن) و متان استفاده میشوند.
• انواع دتکتورهای گازی:
1. دتکتورهای منوکسید کربن (CO Detectors):
• نحوه کارکرد: این دتکتورها برای شناسایی CO (منوکسید کربن) که یکی از گازهای سمی ناشی از آتش است، طراحی شدهاند.
• مزایا: برای تشخیص آتش در مکانهایی که دود بهراحتی نمیتواند پخش شود، بسیار مفید است.
2. دتکتورهای دیاکسید کربن (CO2 Detectors):
• نحوه کارکرد: این دتکتورها برای شناسایی افزایش سطح CO2 ناشی از آتش و احتراق طراحی شدهاند. ۵. دتکتورهای صوتی (Acoustic Detectors): • تعریف: دتکتورهای صوتی برای شناسایی صدای انفجار یا صدای آتشسوزی طراحی شدهاند.
• مزایا: این نوع دتکتورها میتوانند به شناسایی آتشسوزیهای بزرگ که صدای آنها بلند است، کمک کنند.
کارکرد دتکتورها:
1. شناسایی آتش: دتکتورها از طریق دود، حرارت، یا گازها شناسایی آتش را انجام میدهند.
2. ارسال سیگنال به پنل مرکزی: پس از شناسایی آتش، سیگنالی به پنل کنترل ارسال میشود که اطلاعات را به سیستمهای هشدار دهنده و سیستمهای اطفای حریق میفرستد.
3. هشدار به ساکنان یا مسئولان: پس از تشخیص آتش، سیستمهای آژیر یا هشدار فعال میشوند تا مردم را از خطر آتشسوزی مطلع کنند. منابع رسمی و استانداردها: 1. NFPA (National Fire Protection Association): استانداردهایی مانند NFPA 72 که مربوط به سیستمهای اعلام حریق است.
بدون دیدگاه